Er was een nieuwe fase in de organisatie van het Poolse leger begonnen, deze keer in Groot-Brittanië. En hier ontstond het plan om een eerste pantserdivisie te vormen. Men vertrok vanuit de veronderstelling dat een infanterie altijd en overal tot stand kon worden gebracht zonder dat er grote problemen bij kwamen kijken. De vorming van gepantserde legers was een langdurige en kostelijke zaak. De basis bestond uit duur materieel dat moeilijk te verkrijgen was. Het hoge militaire gezag van Polen was het niet eens over wat we moesten doen: een infanterie oprichten of eerder een gepantserde divisie? Generaal Maczek en een deel van zijn officieren waren voorstander van de tweede optie, in de eerste plaats omdat de vorming van een pantserdivisie misschien wel duur was, maar dit wel het moment was waarop we het ons konden veroorloven met financiële hulp van Groot-Brittanië en de geallieerden. Uiteindelijk namen ze de beslissing om een eerste pantserdivisie samen te stellen. De afdeling moest iets van een vijftienduizend man plus enkele reserves tellen. We kwamen aan dit aantal. De divisie kwam tot stand in de loop van twee jaar, namelijk ’42 en ’43 tot de invasie in het jaar ’44. Die periode eiste een grote organisatorische werkdruk, vormingen, … want iedereen moest geschoold worden in de bediening van zwaar materieel. Dit was nieuw voor ons. Het bestond niet in Polen, of toch amper. De formatie verliep vanaf nul en ging zeer snel. Er werd dag en nacht gewerkt.