Onze familiale geschiedenis is iets totaal anders. We gingen weg uit Polen na 17 september 1939 toen de Russen ons land waren binnengerukt en algemeen geweten was dat het Poolse offensief verloren was. Het land was bezet door Duitsers en Russen. Mijn vader was mede-eigenaar en hoofddirecteur van het verbond van Klein-Poolse suikerfabrieken in Przeworsk, Ruczyń en Chorodenka. Die laatste lag helemaal op de grens met Roemenië. Heel mijn gezin verhuisde toen naar Roemenië. Op onze weg naar daar passeerden we Russische tanks. Later gingen mijn ouders, broers, schoonbroer en ik het Poolse leger achterna, naar Frankrijk, waar de Poolse regering werd gevormd en het militaire en politieke hart van Polen ontstond. Sikorski en Raczyński brachten in het buitenland de politieke structuur van Polen tot stand. In het begin bleven mijn ouders met de kinderen, zus en schoonzus in Roemenië, terwijl wij, de jongens, meteen in 1939 naar de oorlog gingen, naar het leger. Officieel ging ik bij het leger op 10 januari 1940. Dat was mijn eerste contact met het Poolse leger. Mijn broers en schoonbroer waren officier. Mijn oudste broer bleef bij mijn ouders en mijn tweede broer stak met gepantserde wapens over naar Engeland en sloot zich daarna als technisch officier bij mij aan, bij het 24e Regiment Ulanen. We vochten samen. Zolang de oorlog duurde wist ik niet hoe het er met mijn familie aan toe ging, contact was enkel mogelijk via het Rode Kruis, wat niet zo vlot verliep.